ΡΩΤΩΝΤΑΣ…

ΡΩΤΩΝΤΑΣ…

Μου είπαν πως σ’ είδαν κάποιες νύχτες,
καβάλα σε μια φέτα φεγγάρι
να τριγυρνάς σ’ ακρογιαλιές.
Στοίχειωσα γυρνώντας τες, να βλέπω μόνο
πυροφάνια, στις τράτες των ψαράδων.

Μου είπαν πως ήσουν όνειρο πρωινό,
που ‘ψαχνε, στον ύπνο μου να ‘ρθεί.
Βάλθηκα, να ξυπνώ αργά το πρωί,
μα το μόνο που έβλεπα, ήταν μια περιπλανώμενη
μοναχική φέτα φεγγάρι, σ’ άναστρο ουρανό.

Κάποιος περαστικός,
μου ‘πε, πως σε βλέπει στα μάτια μου.
Έτρεξα στον καθρέφτη - δεν είδα τίποτα.
Κοιτώντας όμως πιο βαθιά, σε είδα στην ψυχή μου.
Ξέρεις, ποτέ δεν κοίταξα βαθιά μέσα μου.
Και έψαχνα…