Αυτή η μικρή ασήμαντη φωτεινή ραγισματιά
στην αντανάκλαση της νύχτας
πάνω στον σπασμένο καθρέφτη σου,
δε μ’ αφήνει να δω ούτε το κρυστάλλινο
ανθοδοχείο με τα κατακόκκινα τριαντάφυλλα
πάνω στο τραπέζι, ( μόνο το τραπεζομάχαιρο
είναι ορατό ) ούτε το πλέων πολύτιμο πετράδι
του κόσμου, που ίσως έχεις κρυμμένο στην άβυσσο
της ψυχής σου· - και να ξέρεις· δεν θα ‘χει ποτέ
καμιά αξία αν κάποιος δεν το βρει.
Δευτέρα, Οκτωβρίου 01, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου