ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Σ’ έχασα Περσεφόνη μου…
μονάκριβο στολίδι της ψυχής μου.
Η τελευταία φορά που σ’ είδα με την άκρη του ματιού μου,
ήταν σαν ήσουνα, στου Πλούτωνα το άρμα θρονιασμένη·
μα δεν μου φάνηκες καθόλου πικραμένη που θα κατέβαινες,
βασίλισσα στου κάτω κόσμου τα παλάτια,
αφήνοντας σε μας που σ’ αγαπήσαμε,
τον νάρκισσο που δεν πρόλαβες να κόψεις.
Ήρθε χειμώνας· η Δήμητρα τρύπωσε στο πετσί μου
κι εγώ στο δικό της· ν’ αποφύγουμε το ψύχος της μοναξιάς.
Ήρθε η άνοιξη
Ήρθε το καλοκαίρι
Ήρθε το φθινόπωρο
και ‘μείς οι άμοιροι, του κάκου περιμένουμε.
Εσύ έχεις φάει τα εφτά σπυριά απ’ το ρόδι Περσεφόνη μου
κι ο Πλούτωνας, αθέτησε το λόγο του στον Δία.