Ο ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ

Όμορφα τα λόγια σου που μου ‘δωσες.
Είχαν και μιά ακαθόριστη γεύση
που σου άφηνε κάτι γλυκόστυφο στον ουρανίσκο
σαν από φρούτα που δεν ωρίμασαν ακόμη
μα τα τρως, γιατί ο Αύγουστος σου φαίνεται ακόμη
πολύ μακριά και εσύ, ίσως να απουσιάζεις.
Ποτέ δεν μου συγχώρησες που δεν τα έβαλα αμέσως
στο ψυγείο, αλλά τα άφησα στο φώς της μέρας
και πολύ χειρότερα, σε θερμοκρασία δωματίου.
Σάπισαν· - ακόμη και τα μήλα και τα σταφύλια
σαπίζουν· - μου δικαιολογήθηκες.
Θα σου δώσω άλλα μου υποσχέθηκες,
χωρίς να δεις, πως ο αχθοφόρος που τα κουβαλούσε,
κοιτάζοντας μιά χανούμισσα που χόρευε πρόστυχο
τσιφτετέλι, δεν είδε μιά σταγόνα δάκρυ στο δρόμο του
κι έπεσε μέσα.