ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ

Το μέτωπο του σκασμένο απ’ την αρμύρα
σαν τ’ οργωμένο χωράφι που έσπερνε τη φάβα του.
Κάτω απ’ το καρό πουκάμισο, γυμνό το κορμί του.
Κάτω απ’ το γυμνό κορμί του, γυμνή η ψυχή του.
Κάθεται στο κατώφλι της πόρτας της άλλης ζωής,
περιμένοντας το καμπανάκι του Παραδείσου να ηχήσει,
να δρασκελίσει μέσα επιτέλους, να ξαποστάσει.
Ως τότε, τρίβει δυνατά τα γόνατά του, ν’ απαλύνει
τον πόνο από το βάρος των χρόνων που κουβαλά.
Τα μάτια του θωρώντας μας, μας φώναξαν:
Κοιτάξτε με, έφτασα στο τέλος· - γέρασα.
Δεν έζησα τον έρωτα, δεν χάρηκα την αγάπη
δεν γλέντησα την ευτυχία· - με προσπέρασε κι αυτή.
Έκανα όμως πλούτη, που στην άλλη ζωή δεν περνούν.
Ζήστε τη ζωή, χαρείτε τον έρωτα και την αγάπη.
Ψηλώστε το χέρι στο δένδρο, να κόψτε καρπούς ευτυχίας.

Εμείς
τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια πιο πίσω,
δεν τον ακούγαμε καν· - μόνο φιλονικούσαμε
πως θα χωρίσουμε στα δυό, τρία κοχύλια
που βρήκαμε στο γιαλό।