Τη νύχτα, τη βλέπω όπως κι εσείς.
Μαύρη κατάμαυρη δεν είναι;
Τη μέρα είναι που τυφλώνομαι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τώρα που δεν… μεγάλωσα!
Κι όταν ήμουν… παιδί!
χρώματα της φύσης
Χρώματα ζωής
Χρώματα αθώα
χρώματα στη φυλακή
Όρκοι...
Ευχήσου! τις ευχές μας, κάποιος τις ακούει εκεί ψηλά!
Κρασί χαράς, ή αίμα λύπης; Θα το πιώ!
Ψυλό, λεβέντικο ζευγάρι! ...μην τους ματιάσω...
Μια ωραία πολιτεία, μ’ όμορφους ανθρώπους!
Διψάσαμε το μεσημέρι!
Όλα είναι ρευστά.
Ένα φιλί τριανταφυλλί.
Η γυναίκα που αγαπώ!!!
Ναυάγιο στη στεριά, ή ο τρελός του χωριού???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου