της έδειξαν το νέο μόλις δυό νυχτών φεγγάρι
που έμοιαζε χρυσό δρεπάνι έτοιμο να δρέψει…
Τα έκλεισε· βγαίνοντας, σφάλισε καλά την πόρτα
σαν να σφάλιζε πίσω εκεί το παρελθόν της.
Στάθηκε καταμεσής του δρόμου κι άφησε
το φουστάνι της να πέσει στη βρεγμένο άσφαλτο.
Έτσι θεόγυμνη όπως ήταν πήρε αγκαζέ το φεγγάρι
κι έφυγε· - από τότε τις νύχτες μου, τις φωτίζει
μιά λάμπα φθορισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου