ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΚ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ

Είναι μιά λυπημένη γυμνή κρεμάστρα,
μόνη - κατάμονη, γαντζωμένη στο καρφί
του ξεφτισμένου τοίχου, ανήμπορη
να δραπετεύσει στο διπλανό διαμέρισμα,
που γυναικεία φορέματα από ροζ μουσελίνα
και γούνινα παλτά, ήταν στοιβαγμένα
στο πάτωμα, από έλλειψη κρεμαστρών
.
Ο ΤΑΦΟΣ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ

Η λευκή βάρκα με τη θαλασσιά γιρλάντα
παρατηρούσε στο γιαλό, τη γέννηση
ενός καινούριου έρωτα μεταλλαγμένου
και μιά χελώνα δακρυσμένη που έθαβε
στην άμμο τ’ αυγά της, όπως η μάνα
το νιογέννητο κορίτσι της κάτω απ’ τα ερείπια
ενός ανύπαρκτου και μάταιου πολέμου.
Οι τρεις γριές εννενηντάχρονες μοιρολογίστρες
με μια κοριτσίστικη συρτή φωνή
περπατούσαν πέρα δώθε - πέρα δώθε
και μοιρολογούσαν, βάζοντάς μας σε δίλημμα.
Έτσι εμείς, τ’ αποφασίσαμε να θάψουμε εκεί
το φως του φεγγαριού,
που βάραινε τόσο πολύ τις πλάτες μας.