ΑΦΘΟΝΙΑ

Εκεί που τέλειωνε το μπλε της θάλασσας
εκεί αρχίναγε το γαλάζιο τ’ ουρανού.
Πάνω στην ένωση, το κατάλευκο κοχύλι
τραγουδούσε εύθυμα σκοπούς ερωτικούς,
κάθε που ο αγέρας, φυσούσε την πνοή του.
Στο ξύλινο τραπέζι ένα κομμάτι ψωμί,
ένα σπασμένο ρόδι, ένα τσαμπί άσπρο σταφύλι,
ένα τσαμπί κόκκινο κι ένα σταμνί φρέσκο νερό.
Εκείνος, κοιτούσε τις σταγόνες του ίδρωτα
που κυλούσαν στον αρμό της ραχοκοκαλιάς
λίγο πιο πάνω απ’ τους γλουτούς
στη βάση της μέσης της.
Άστραψε το μάτι του μόνο στη σκέψη πως εκεί,
θα έκανε το μεσημεριανό του μπάνιο.

Ειλικρινά, δεν ήθελε τίποτε άλλο απ’ τη ζωή του.